حرفهايي براي گفتن...

۱۳۸۸ دی ۲, چهارشنبه

آينه با من مهربون باش...

روزهايي كه همه آينه هاي دنيا با تو مهربون باشن بهترين روزاي دنياست...روزايي كه همشون از بهترين و مرغوبترين جنس باشن، كه تو مجبور نباشي براي دلخوشي خودت هي تو خونه دور بزني دنبال يه آينه كه يه خورده دروغ بلد باشه بگه به تو...دستشويي،حمام اتاق خواب ، پذيرايي،حتي بري سراغ آينه كوچيك جيبي تو كيفت كه گاهي وقتا يواشكي درش مياري و خودتو توش نيگا مي كني.

عادتشه كه جلو همه آدمو ضايع كنه،وقتي همه دارن ميگن : "واي چقدر خوب موندي" و تو خوشحال از اينكه آدم مي تونه اين دروغگوهاي مهربون رو خيلي دوس داشته باشه ...يهو بر ميگرده ميگه:"البته اگه آدم به گوشه چشاش نيگا كنه ،قشنگ معلومه كه سي و پنج رو رد كرده."
ولي خوب اين ادماي بدجنسِ نامهربون رو هم آدم گاهي اوقات خيلي دوسشون داره و دلش براشون تنگ ميشه...
به يادتييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييييم خيلي...

۱ نظر:

لاله گفت...

آخه اين چه وضعشه كه آدم دلش واسه اين بدجنس نامهربونا تنگ ميشه؟!