وقتهايي كه خيلي دپرِس ميشم، كيك درست مي كنم.مهم نيست چه كيكي باشه ، مهم اينه كه تو يه عالمه چيزاي بد مزه رو با هم قاطي كني و در نهايت يه چيزِ خوشمزه داشته باشي.
وقتي يه خورده سرد شد با يه كاردِ تيز برش مي زَنَمِش.بايد تيز باشه تا لبه هاي كيك صاف برش بخوره.
وقتي برش مي زنم حواسم هست كه يكي از اون تيكه ها از بقيه يه خورده بزرگتر باشه،نه خيلي بزرگتر...فقط يه خورده...
اونقدر كه وقتي تو اولين تيكه كيك رو برمي داري ،بِگي:" آخ جون... بزرگَشو من برداشتم مامان"
خانه دار درون نوشت
۷ سال قبل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر