من اصولا از اون آدما هستم كه حس بوياييشون از بقيه حسهاشون قويتره.يعني بيشتر از اونكه ديدن يه صحنه يا شنيدن يه موسيقي خاطراتي رو برام تجديد كنه ، بوهايي كه حس مي كنم اين كار رو برام ميكنه.
الان نمي خوام از بوي عطر آخرين بوسه يا اولين هم آغوشي چيزي بگم.مي خوام يه چيز بي ربط بگم و اون اينه كه :
من تو ميوه ها عاشق توت فرنگي هستم و شايد توي يك ظرف پر از ميوه، سيب آخرين گزينه انتخابي من باشه (البته به جز سيبِ گلشاهي) ولي هيچ حسي آرومترم نميكنه از بوي سيب.
اينكه يه سيب سرخ رو بگيري تو دستات ،چشماتو ببندي و با تمام نيرو عطرش رو بِكِشي تو ريه هات.
اونوقت فقط آرامش و آرامش و آرامش...
خانه دار درون نوشت
۷ سال قبل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر