امان از اين ظهر هاي زمستون كه هوا يه جوري ميشه...
نمي دونم يه جوري ميشه رو چه طوري تعريف كنم .
مثلا اينكه يه آفتاب دلچسبِ يواشكي ،از پشت ابرها مي تابه به آدم .
ظهره هااا.. ولي آدم فكر مي كنه بعد از ظهره يه جورايي.
بعد نا غافل، همين كه درِآپارتمان رو باز مي كني يه دفعه يه عالم بوهاي جور وا جور رو احساس مي كني...يه عطر آشنا ،كه مثلا با بوي سيگار قاطي شده
و اونقدر خاطره ميريزه تو سَرِت كه ميتونه آدمي رو كه تا به حال لب به سيگار نزده تا لبه پرتگاه هُل بده...
از خونه ميزني بيرون به هواي خريد و هوا خوري...
با خودت ميگي :آي ميچسبه الان يه سيگار...آي ميچسبه...
جالب اينه كه تو حتي نمي دوني اين "مي چسبه" هه چه جوريا هستش اصلن، ولي به هواي اون عطر غريبِ پر از خاطره دلت مي خواد تجربه اش كني

نتيجه تلاش براي حفظ سلامتي و پرت نشدن از پرتگاه سرطان ريه جالب بود.يه ظرف پُر از آلو جنگلي با دو بسته لواشك و يه بسته چي توز موتوري تُپُل و تماشاي يه فيلم عالي

البته اون حسي رو كه مي خواستم بهم نداد ولي خوب جمعه خوبي بود